* * * 

mgła spowiła jezioro 
nie widać brzegu
wokół tylko szary bezkres niemocy

* * *
szafirowo-złota łąka 
kwitnie wiosną
przynosisz mi ją co dzień do domu

* * *
tęsknotą utkałam koronek ażury
by głód rozkoszy
otulić jedwabiem

* * *
w pajęczynie życia 
tkamy pętelka pod pętelką
wspólną nić