Biała karta sumienia

po drugiej  
stronie lustra
w bladym odbiciu świtu
szukała sensu życia

argumenty
tłukła jak szkło
myśli sklejając
nieudolnie

w całość
bez logiki
i przyszłości

z przeszłością
podartych listów
spalonych fotografii
i wypłowiałych
wspomnień

wydarła z nich
biała kartę
sumienia

nieużywane
zadusiły wyrzuty
nocnych mar
błąkających się 
bez celu