Dusza poraniona

bezradność 
między 
bólem a myślą
uwięziona
wije się 
w konwulsjach nocy

wiatr
gęste chmury
rozgania
ciszę nawołując
by ukoiła
duszę poranioną

deszcz
obmywa ścieżki
kręte
by wyznaczyć im drogę
do szczęścia