Krzyk otchłani

zadumany
księżyc 
oświetla
długą drogę 
życia

chwile 
usłane
cierniami
szybko przemijają

możemy jeszcze
zachłysnąć 
się powietrzem 
i zgasnąć powoli 
jak gwiazda

zostaje 
ostatnia łza 
szczęścia 

chwila

upadać w przepaść 
przezwyciężyć 
wiatr 
krzyczeć 
w bezkresną otchłań

ból istnienia 
zatacza krąg

i tylko 
zadumany
księżyc 
oświetla
drogę