Połamane skrzydła

w kącie nocy 
skulona
siedzę opatrując
połamane skrzydła
duszy

już nie mogę
patrzeć w niebo

spopielało bólem
codzienności
niszcząc
świąteczny błękit

gubiąc 
resztki nocy
rozwiesza 
białą flagę
niemocy