Przemoknięta

w labiryncie duszy 
zdrad i cierpienia
to co początkiem
żałosnym się staje

w tłumie osłupiałym
stoisz po złudzenia
i prawdy

brakuje ci ducha
przeszłość powraca

samotność myśli
wychodzi na deszcz 
i moknie

nie potrzebni nikomu
otwieramy czarny parasol 
i milczymy
stojąc