Ramiona smutku

noc utkała ramiona 
z tkliwości i smutku

otuliła nimi dzień
co spłynął deszczem
wiatrem 
rozgonił jaskółki
co wiosnę przyniosły
z błotem zmieszał łąki
przebiśniegów

zasnęło spokojnie
przedwiośnie rozczochrane
szarością chmur 
przykryte

może świt
zawiesi słońce
w pajęczynie sieci
wiosennej