Szepcąc pacierze

mrok 
zabrał światu 
resztki nadziei

wlecząc
za sobą smugi 
ciemności

cisza 
otula wszystko 
dokoła
w srebrnej 
poświacie nieba

niepogodzone 
z przeznaczeniem
ludzkie wraki

trwają 
szepcąc pacierze

a skostniała ziemia
jęczy
dotknięta skrzydłem
anioła śmierci
po którym
spływa 
ludzka wartość