W studni duszy

zabierz ten ból
który cierniem
rozrywa skroń
przebijając
studnię duszy
aż do krwi

cofnij ten czas
by głębokiej 
zmarszczki dnia
nie wyrył 
w pamięci 
księżycową barwą

zostaw 
choć cień nadziei 
na jutro bez trosk
półuśmiech
półgest
pół człowieka