W tłumie

stoisz po środku 
tłum burzy się 
i wrze

upadła dusza
bezgłośnie łka 
z bezsilności

oczy patrzą 
przerażone
w dal

i nadchodzi 
to co przyjść
musiało

wątła
iskra nadziei
miota się 
ostatnim zrywem 

po nim 
już tylko ból