Wśród traw

rozlany 
dzban wody
potłuczone szkło 
kusi los 
by zranić 

pagórki
niczym golgota

stąd daleko 
do uśmiechu

ambrozja 
wiruje jeszcze 
wśród traw 
tańczy natchniona 
choć muzyka 
przestała 
grać