Zapomniani

człowiek 
utkany miłością
na płótnie 
nadziei

biegnie 
poprzez zatłoczone 
szare ulice 

ósmy 
cud świata 
stworzony 
przez słowa 

nigdy dotąd 
niewypowiedziane 
tajemnicze

nadając im sens 
daje życie

wypowiadając myśli
zatracamy 
ich sens

biegniemy
wciąż dalej 
przed siebie 
by znów 
się stoczyć 
ze szczytów 

biegniemy bez siły

nieświadomi 
swej mocy 
podążamy prosto do celu

do krainy 

pełnej zapomnianych 
nagrobków 
obrośniętych mchem